Ο κήπος με τα αγάλματα είναι ένας παραλληλισμός πάνω στο ανθρώπινο δράμα και την υπαρξιακή αγωνία.

Ο χώρος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών μετατρέπεται σε ένα αποσπασματικό αφήγημα, όπου τα ελλειμματικά και ατελή ανθρωπόμορφα προϊόντα της εκπαιδευτικής διαδικασίας αποκτούν μια υπαρξιακή ενσυνείδηση. Τοποθετημένα ταυτόχρονα σε δύο παράλληλους κόσμους, τον πραγματικό-υλικό και τον μαγικό-φανταστικό, δημιουργούν μεταξύ τους ένα διάλογο γι’ αυτό που φαίνεται και γι’ αυτό που πραγματικά μπορεί να είναι: Κατασκευάσματα του μαθητευόμενου καλλιτέχνη, αφημένα στο πέρασμα του χρόνου, δείχνοντας αγωνία για τη γέννηση τους σ’ ένα κόσμο μεταβατικό και άγνωστο, όπου καραδοκεί συνεχώς το παράδοξο ανάμεσα στις χαραμάδες του λογικού.